LAPLAND

Hier ben ik dan, terug van ongelofelijk Lapland. 18 man, 13 spaans, 10 vrouwelijk, 8 mannelijk besloten 1 maand geleden om een gecancelde trip van “scanbalt experiece” zelf te organiseren… En met veel succes!

Het begon eerst met 20u treinplezier om de 1800 km afstand tot Abisko te overbruggen. De afstand Göteborg-Abisko is met de wagen gelijk aan de afstand Göteborg-Lyon Om maar aan te geven hoe hoog we het avontuur zijn gaan zoeken, inderdaad boven de noordpoolcirkel bijna aan de top van zweden.

In abisko was er niks, geen mens, geen leven. Een hostel met sleutels in de brievenbus en een paar lege huisjes rondom, dat was het. Het “centrum” bevond zich 2 km verderop waar we redelijk wat moeite hadden om de gewilde levensmiddelen te vinden. De inwoners bestellen meestal hun gerief om het dan een paar dagen later op te halen.

Wat Abisko wel heeft is een ongelofelijk prachtig nationaal park. Het uitzicht vanuit onze hostelkamer was werkelijk niet te geloven. Het was nog beter dan die perfecte natuurbeelden van op tv. Blauwe lucht met een volle maan in het midden, schijnend op een lake wat nu volledig ijs was, met onder de maan, besneeuwde bergen. En dit beeld van volledig links tot volledig rechts. Zo onwaarschijnlijk dat we besloten om de volgende morgen extra vroeg het bed uit te kruipen om het be-ijsde meer te betreden.

Na Abisko werd de trip verder gezet richting Kiruna, de grootste stad in Zweeds Lapland (24000 inwoners). Inwoners die vooral oud of zeer jong zijn, de jongeren en vooral de meisjes trekken doorgaans richting het zuiden. De jongeren die er toch nog zijn gedragen zich vrij agressief. De meeste van hen hebben ook getunede auto’s, vreemd zicht. De winkels sluiten allen rond 3-4 u. Het grootste gedeelte van de bevolking werkt in de ijzerertsmijn.
In Kiruna bezochten we de kerk, hielden we massa’s sneeuwbalgevechten en was het tijd voor de eerste sauna.

De volgende dag vertrokken we naar de middle of nowhere voor een 2-daagse Northern Light tour. Dit was zonder twijfel het hoogtepunt van de trip. Een nogal vreemde crazy 59-jarige doorwinterde man genaamd Henrik was onze gids vergezeld van zijn Spaanse hulp Xabi.

We werden eerst naar een cabine gebracht ver buiten het centrum om daar kleren te wisselen en bij ,een voor ons recordtemperatuur van -24 graden, de sneeuwmobiel op te springen richting “het” kamp. Onderweg reden we op een bevroren meer en werd er ook gewisseld met dog sledging. Na 2 uur dachten we aan te komen maar dat was buiten een rivier gerekend. Met een sterke rubberboot, ja rubberboot, staken we de rivier over beseffend dat deze trip toch iets meer avontuur inhield dan verwacht.

In het kamp aangekomen was het tijd voor meer actie. Elektriciteit wordt daar opgewekt door een generator maar stromend water is er niet dus moesten we met emmers water gaan halen uit de rivier dat we kookten en later op de dag doodgewoon opdronken.
Er was 1 Lapse hut waar enkele Amerikanen en Hongkongers die mee de tour deden in verbleven. Wij sliepen in een soort van skihut/cottage. De enige manier om deze hut warm te maken was met de stoof en hout. Dus was het ook nog hout kappen geblazen. Real adventure, heet zoiets.

’s Avonds werd een heerlijke sauna genomen opgewarmd door ons gekapt hout en water uit de rivier; en uiteraard, zoals de Zweedse traditie het wil, werd er meermaals de buitenlucht opgezocht om vervolgens snel terug de sauna in te lopen.
Een ander gedeelte van de groep trachtte zoals voorgaande dagen wederom het noorderlicht te bewonderen en jawel, het kwam dit keer. Geen complete aurora maar toch enkele gekleurde strepen kwamen in de noordelijke hemel tevoorschijn. Ik was iets te laat maar heb toch nog een groene streep kunnen opvangen.

De volgende dag werd de tour beëindigd met een gezellige mini indoor-bbq waar ook elandvlees werd geserveerd, dit vlees lijkt sterk op kebabvlees. Er zijn trouwens dubbel zoveel elanden als inwoners in Lapland. Daarna vertrokken we wederom met de dogsledges en snow mobiles. Na verscheidene keren vast te komen te zitten met de snow mobiles was het avontuurlijke gedeelte van onze trip beëindigd.

De laatste dag was meer luxe in het ICE-hotel. Een hotel, compleet gemaakt van ijs en sneeuw. We kregen de kans om de art-kamers te bezoeken. Uniek, zeer uniek. My favourite was een kamer waar je slaapt in de takken van een boom, prachtig. In de lente smelt dit hotel echter weer en wordt het terug opgebouwd vanaf oktober. Dit zorgt er voor dat het ijshotel er elk jaar anders uitziet.

Volledig gelukkig en voldaan werd de 20uren durende treinrit terug ingezet om vervolgens in Göteborg het met minder dan de helft van de kleren toch warmer te hebben.